De Balearen: Mallorca en Menorca en de oversteek naar Sardinië

Cala de Santa Ponsa is een zeer goed beschutte baai voor vrijwel alle windrichtingen. Maar dat betekent niet dat je er heel rustig ligt want er varen heel veel (motor)bootjes wat veel deining geeft. Voor woensdag 1 augustus hebben we bedacht om bij Palma te gaan ankeren. Volgens de pilotboeken moet dat kunnen in “settled weather” en rustiger weer dan er nu en de komende dagen zal zijn kun je niet hebben. Als we bij Palma aankomen blijkt er niemand voor anker te liggen. Dat zal vast wel een reden hebben, dus na mooie foto’s vanaf de rede te hebben gemaakt besluiten we een stukje terug te varen naar Las Illetas waar we de nodige boten voor anker hebben zien liggen en terecht want het is een prachtige plek.

Palma, kasteel.

Palma, kathedraal.

Een deel van het strand is privé van een luxe hotel en de rest is mega druk dus het valt niet mee om met de dingy aan land te komen. Er blijkt iedere 10 minuten een bus naar Palma te gaan en kost maar € 1,50, perfect geregeld dus. We zoeken eerst een chandlery want voor Italië hebben we nog een pilotboek nodig voor informatie over de goede ankerplekken. Ze blijken deze niet in voorraad te hebben, maar we hebben mazzel, de volgende dag komt er eentje binnen en die kunnen we reserveren. De prijs is even slikken, € 79,50, goedkoop is het hier zeker niet. Het is bloedheet, 34 graden, niet echt weer om de stad te bekijken dus slenteren we wat langs de haven en besteden tijd aan het internet. De stad bekijken we de volgende dag, en het is absoluut de moeite waard. Een prachtige oude stad met de enorme kathedraal, een Ramblas achtige boulevard en pleinen in alle maten. Het enige is: we zijn ons fototoestel vergeten! En de foto’s met de mobiel zijn van een niet al te beste kwaliteit. In de loop van de middag krijgen we een telefoontje dat ons boek er is, jippie. Daarna snel de hitte ontvlucht naar de verkoelende bries op de ankerplek. Terug bij Las Illetas blijkt het een grote drukte met dagankeraars die soms wel erg dichtbij komen liggen. Als de wind draait gaat het maar net goed. Eentje maakt veel misbaar en denkt dat wij los liggen, maar hij vergeet dat wij veel meer ketting hebben gestoken. Uiteindelijk kiest hij eieren voor zijn geld en steekt ook maar wat meer ketting zodat er meer ruimte tussen ons komt. 

De prachtige, drukke ankerplek bij Las Illetes.

Bij Las Illetas ligt nog een andere Nederlandse boot, de Ilja van Peter en Yvonne met hond Woez. Zij blijken ook een aantal jaren in Den Oever te hebben gelegen en het is bar gezellig tijdens de borreluurtjes. Helaas zullen we hen voorlopig niet weer treffen, want zij gaan weer terug naar Lagos voor de winter. Zondag 8 augustus is Cala Llonga, aan de noordoostkust, onze bestemming. Een flinke dagtocht die we deels kunnen zeilen. Er ligt bijna niemand voor anker, maar volgens ons boek mag het wel dus een stukje zandgrond tussen het zeegras opgezocht en we liggen prima tot vroeg in de avond een mannetje van de marina komt vertellen dat ankeren niet mag. Natuurreservaat zegt hij en hij dreigt de Guardia Civil te bellen als we niet weggaan. Of het waar is weten we niet, het komt in ieder geval erg onsympathiek over, dus wij besluiten anker op te gaan en een stukje terug te varen naar Cala de sa Torre bij Porto Petro. Daar liggen meer boten voor anker. Voor de komende dagen krijgen we een staartje van een mistral, de harde noordelijke wind vanuit zuid Frankrijk, met kans op regen en onweer. De ankerplek is dan niet zo goed beschut, maar aan de noordkant van de ruime baai liggen mooring boeien zodat je daar niet kunt ankeren. De marina van Porto Petro blijkt de boeien te exploiteren. Reserveren lukt ons niet, dus we varen maar gewoon heen. Eentje blijkt geen bordje met gereserveerd te hebben dus daar maken we aan vast. Na een tijdje komt er een marinero € 15,-  per nacht innen, prijzig dus, maar we kunnen 2 nachten blijven liggen. De wind valt mee, de buien ook maar in de paar spetters die er vallen zit zo veel bruin Sahara zand dat de boot gelijk erg smerig is. Nu hadden we bedacht dat we een nacht hier in de marina gaan liggen om water in te nemen en de was te doen, zodat we de boot ook gelijk weer een opfrisbeurt kunnen geven. Het kost hier € 54,- niet goedkoop natuurlijk, maar alweer heel wat beter dan in Palma waar we € 80,- zouden hebben moeten betalen (voor de grap hadden we dat even gevraagd, hun tarieven begonnen bij 12 meter lengte). Willem ontdekt diesel onder in het motorruim. Het blijkt een lekkage in de retourleiding. Maar wat is de oorzaak? Blijkbaar komt er teveel druk, wellicht door een verstopt filter, dus die wordt vervangen. Er is hier een kleine chandlery waar we het een en ander kunnen kopen voor een provisorische reparatie. Die lijkt gelukt als we de volgende dag naar een ankerplek bij Punta de Amer varen. Het is er prachtig en heel rustig, behalve voor 1 uurtje als een glassbottom catamaran afgeladen met op housemuziek feestende jongeren deze komt verstoren. Vrijdag 10 augustus is het heel rustig weer en vertrekken we vroeg richting Menorca. Na een poosje controleert Willem weer de reparatie en helaas blijkt de lekkage terug. Hij probeert de reparatie te herstellen, maar het lukt niet de leiding volledig dicht te krijgen dus besluiten we om te keren. Porto Cristo is de dichtstbijzijnde haven met enige reparatiefaciliteiten, dus dat wordt onze bestemming. Geluk bij een ongeluk: de haven kost hier € 32,-.

Aan de kade in Porto Cristo.

We proberen een monteur te pakken te krijgen, maar dat lukt dus niet (vakantie, repareren geen Lombardini, ed.). Gelukkig lukt het wel om een monteur van de leverancier van de motor telefonisch te pakken te krijgen en na bespreking komen Willem en hij tot de conclusie dat de leiding verstopt zou kunnen zijn. Die haalt Willem helemaal los en blaast hem door. De volgende dag vinden we bij een chandler met een zeer uitgebreid magazijn voor motoronderdelen de benodigde spullen voor een goede reparatie. Door een bypass in de retourleiding van de brandstof te maken op de plek van de lekkage is het probleem opgelost. Misschien is dit al die jaren verkeerd aangesloten geweest. Onze jarrycans met diesel moeten weer eens gevuld en we roeien met de bijboot naar de dieselstijger. We moeten even wachten, want Roberto Cavalli (Italiaanse modekoning volgens de marinero) is zijn super de luxe, volledig zwarte race rib nog aan het volgooien. Hij moet € 5.600 afrekenen, wij slechts € 150! Inmiddels begint de laptop kuren te vertonen. De WiFi doet het heel vaak niet. Dan zitten we op een terras om o.a. te internetten en lukt het niet om verbinding te krijgen. Heel frustrerend. Maar nu beginnen ook andere programma’s uit te vallen. Is het een virus of kan het apparaat niet tegen deze temperaturen? In ieder geval halen we hem helemaal leeg en beginnen weer met de basisinstellingen. Vervolgens brengen we op maandag vele uren door in een bel/internet shop om alle programma’s weer te installeren. Dat is overigens een stuk goedkoper dan op een terras zitten, maar wel een stuk minder aangenaam: er is geen airco. Dinsdag 14 augustus is er in de vroege ochtend een zacht briesje uit het oosten. Een beetje tegenwind naar Menorca, voor later op de dag wordt meer zuidelijke wind voorspeld die uiteindelijk te zwak blijkt om te kunnen zeilen. We besluiten direct door te varen naar Mahón de hoofdstad van Menorca aan de zuidoost kant van het eiland. 

De baai van Mahon.

We zien namelijk een mogelijk weergaatje om de oversteek naar Sardinië te maken op donderdag. Mahón ligt in een heel diepe en brede cala met diverse eilanden. Ankeren in de cala mag bijna nergens meer, dus we maken vast aan een drijvend ponton aan de westkant van Isla del Rey. Ondanks dat er geen faciliteiten zijn op dit ponton en het centrum van de stad best nog een stukje varen is met de dingy, betalen we € 26. De volgende dag de stad bekeken die ons aangenaam verrast. In de bel/internet shop (de Wi/fi van de laptop werkt nog steeds niet goed) halen we een Grib-file op en de verwachting voor donderdag en vrijdag is nog steeds gunstig om de oversteek naar de zuidkust van Sardinië te maken. Aangezien dit zeegebied in de baan van de mistral ligt en je dat zeker niet wilt treffen onderweg bekijken we de weersinformatie extra kritisch. Over het algemeen wordt noordoosten wind verwacht met een periode meer oostelijk, dus meer tegenwind, maar heel weinig. Die nacht ankeren we aan het begin van de baai van Mahón, in Cala Taulera, tussen de (schier)eilanden en prima beschut voor alle windrichtingen. Om 7.00 uur vertrekken we richting Sardinië en toevallig gaan er nog 3 Italiaanse schepen met dezelfde koers en snelheid. We houden ze de hele 195 mijl in zicht. Zowel wind als zee zijn rustig en de windrichting komt nog wat gunstiger uit dan de voorspelling, iets minder oost en wat meer noord. Slechts een paar uren van de in totaal 35 die het neemt is er genoeg wind om te zeilen, maar we kunnen wel de hele tijd motorzeilen met voldoende snelheid om voor donker aan te komen. De nacht is donker zonder maan, maar met een prachtig heldere sterrenhemel. Vrijdag 17 augustus om 18.00 uur liggen we voor anker in een mooie baai bij het plaatsje Calasetta op het schiereiland Isola di San Antioco, aan de zuidwestkust van Sardinië. Het dorp ziet er aantrekkelijk uit, heel anders dan we de laatste tijd gewend zijn. Er zijn namelijk geen flats! Er blijkt een kade te zijn waar je gratis kunt liggen. Blijkbaar is het oorspronkelijke plan geweest deze kade te exploiteren want er staan paaltjes met elektra en water, maar het is niet aangesloten. En je moet over een paar flinke stenen klauteren om in het dorp te komen. Vast aangelegd met Europees subsidiegeld. Je kunt langszij afmeren, maar wij zien hier een goede mogelijkheid om de ankertechniek zoals we die later veel nodig zullen hebben te oefenen in een rustige omgeving. Het anker gaat voor in de grond en dan met de achterkant naar de kade. Vervolgens met de loopplank van boord. Het gaat uitstekend en we liggen bijna perfect; het enige minpuntje is dat er nogal eens wat jeugd komt zwemmen met de nodige drukte daarbij. Calasetta blijkt een heel aardig plaatsje. Zaterdagavond is er live muziek, we gaan pizza eten! Dat hebben meer mensen bedacht, het is een chaos in de restaurants. We vermaken en verbazen ons over de inefficiënte gang van zaken. Maar een andere klant verzekerd ons dat dit niet overal in Italië zo gaat. We zullen het zien. De live band speelt stevige muziek en daar houden wij wel van. De Italianen staan er nogal tammetjes bij, dus deze stijve Hollanders moeten het dansen op gang brengen en ik moet zeggen, dat lukt ons goed.

Na bijna een maand op de Balearen te zijn geweest, zijn dit dus onze eerste ervaringen in Italië en wij kunnen niet anders zegen, tot nu toe is het positief. De Balearen zijn erg mooi, maar wat ons betreft in de zomer te druk, te veel house muziek en te dure marina’s. We hebben natuurlijk slechts een heel klein deel van deze prachtige eilanden gezien, het binnenland zelfs helemaal niet, dus er blijft genoeg over om voor terug te komen.   

Zo liggen wij er nu bij, aan de gratis kade in Calasetta, Sardinie. 

De Balearen: Formentera en Ibiza

Als jullie dit lezen zijn wij alweer drie nachten op Mallorca waar we na een heerlijke zeildag op maandag 30 juli in Cala de Santa Ponsa ons anker lieten vallen. In het volgende bericht meer over Mallorca, nu onze ervaringen van de afgelopen twee weken.

Vrijdag de 13^e juli vertrekken we vroeg voor de 60 mijl naar Moraira, althans dit is het oorspronkelijke plan. Onderweg stellen we dit bij naar Villajoyosa, iets ten zuiden van Benidorm, op 40 mijl afstand vanwege te verwachten harde wind bij Cabo Nao. Villajoyosa blijkt een heel aardige badplaats met een leuke haven. Deze is wel weer een tikje duurder, wij betalen hier € 32,05 per nacht inclusief alles. Zaterdag, zondag en maandag is er een wat hardere noordoostenwind dus wij relaxen in Villajoyosa. Maandag 16 juli blijkt er een processie ter ere van de Virgen del Carmen.

De optocht wordt voorafgegaan door twee mannen die vuurwerk afsteken wat keiharde knallen geeft. Een man en jongen slepen een visnet achter zich aan, er worden snoepjes gestrooid voor de kinderen, de fanfare doet ook mee en zo gaat de processie naar de visserijhaven. Het beeld van Virgen del Carmen gaat met de pastoor en aanverwanten op een kotter. Inmiddels is het al flink druk in de haven met allerlei boten en als de kotter uitvaart gaat de hele stoet er luid toeterend achteraan. De mensen op de kant beginnen zo zoetjes aan te vertrekken en als na ongeveer een half uur de kotter weer op z’n plek ligt is het feest weer voorbij.  

Benidorm dus.

De volgende dag varen we alsnog naar Moraira, onze springplank naar de Balearen. We passeren Benidorm en het moet gezegd: we passeerden al heel wat concentraties van flats met hotels en appartementen, maar Benidorm spant de kroon! Zowel wat hoogte als wat hoeveelheid betreft zagen we dit nog niet. Moraira is een mini-uitvoering hiervan, het is er gezellig druk. En we merken dat we de luxe oorden naderen, want de prijs gaat weer wat omhoog, € 40,- nu. Wij passen ons moeiteloos aan deze luxere omgeving aan, het zwembad op het voordek wordt in gebruik genomen. Overigens zijn wij vandaag weer over de 0-meridiaan gegaan en zijn dus terug op het oostelijk halfrond. 

Woensdag 18 juli is het dan zover; wederom vroeg op staan voor de 60 mijl naar Formentera. De voorspelling is zuid-zuid-west 3 tot 4 Bf, wat helaas bij een kleine 3 Bf blijft zodat we de hele weg de motor bijhouden. We sturen aan op Ensenada de Cabrito, een grote baai bij de enige haven op Formentera, Puerto de Sabina. Daar blijkt dat je er alleen aan een mooring mag liggen, die kun je vooraf reserveren en zijn uiteraard allemaal bezet. We worden doorgestuurd naar de ankerplaats voor het strand. Playa Trocados, en dat is op zich geen straf. Het water is zo helderblauw dat het lijkt of we in een zwembad liggen! Het is er heel druk en eigenlijk een beetje lagerwal, maar er is weinig wind dus dat is geen probleem. Vervelender is dat alle in en uitvarende scheepvaart, vooral veerponten in alle maten, veel deining veroorzaakt. De volgenden dag de rubberboot gelanceerd om boodschappen in Puerto de Sabina te doen. En dat blijkt duur: een krop sla kost € 2,20! Jullie begrijpen: wij eten die dag geen sla. Na een heerlijke zwempartij gaan we ankerop en laten dit weer vallen in de prachtige rustige Cala (=baai) Sahona. Ook hier is het heerlijk zwemwater en de zonsondergang is fabuleus.

 Voor later dit weekeinde wordt pittige noorden wind verwacht dus besluiten we naar de prima beschutte baai van San Antonio aan de noordwestkust te gaan. Er is weinig wind dus we varen op de motor maar als we tussen Ibiza en Isla Vedranell door varen zakt het toerental van de motor ineens in. Verstopt filter denkt Jeanet. Touw in de schroef denkt Willem en dat laatste blijkt te kloppen. De motor blijft het wel doen, maar maakt weinig toeren. Vanaf dat moment steekt echter ook de wind op, pal van achteren, dus we kunnen zeilend verder. Dit was ons nog niet eerder overkomen, maar ja eenmaal moet de eerste keer zijn. Op de ankerplaats van San Antonio is er gelukkig genoeg ruimte, want de achteruit werkt niet. Het is hier rustig en helder water zodat Willem met behulp van mes en pikhaak het touw uit de schroef krijgt. Bij het lostrekken van het laatste stuk touw glipt de pikhaak uit zijn handen en zinkt naar de bodem. Gelukkig lukt het de volgende morgen, bij voldoende licht om deze weer vanaf 6 meter diepte op te duiken. San Antonio stelt als plaats niet veel voor, maar blijkt de naam van Ibiza als partyeiland eer aan te doen. Er lopen veel jongelui in feeststemming rond en de housemuziek klinkt veelvuldig. Blijkbaar is er een feest waarbij je met een bodypaint moet verschijnen want die zien we die dag veelvuldig. Een party met DJ Tiësto kost € 67, Armin van Buuren slechts € 50. 

Jeanet voor fontijn in San Antonio.

Zondag vertrekken we weer met als bestemming Isla Espalmador, een eilandje tussen Ibiza en Formentera. In plaats van de voorspelde oostenwind (de eerdere verwachtte noorden wind is uitgebleven) blijkt deze zuid te zijn, pal tegen dus. Daar hebben we weinig trek in en dus besluiten we aan de westkust van Ibiza een baai uit te zoeken. Het wordt Cala Tarida. Deze is voor de zuidenwind goed beschut, maar de wind draait ’s avonds verder door naar het westen, niet hard, maar toch genoeg voor deining en dus een onrustige nacht.

Gezien de windverwachting voor de dagen verder in de week besluiten we maandag weer terug te gaan naar de ankerplek bij San Antonio. Maandagnacht is het Tiësto time in Club Mambo aan de Sunset strip. Toevallig lopen we er ’s avonds langs en blijkt hij “gepromoot” te worden door een 6 tal schaars geklede dames die elk een letter van zijn naam hoog mogen houden en er bevallig bij dansen. Helaas heren, we hadden ons fototoestel niet meegenomen.

Om Ibiza-stad te bekijken kun je als je je niet blauw wilt betalen in de marina’s (als daar al plaats zou zijn) in een baai iets ten noorden van Ibiza-stad ankeren. Maar deze baai is open naar het oosten. Aangezien de wind vrijwel continu oost is, althans de voorspelling, is dit dus de lage wal en dat is niet fijn. We vinden de oplossing door langer op de perfect beschutte ankerplaats bij San Antonio te blijven en met de bus naar Ibiza-stad te gaan. Het is een tochtje van een half uur. Er is nog veel bewaard gebleven van de oude stadsmuren, je moet er wel een pittige klimtocht voor over hebben, maar het uitzicht over zee naar Formentera is dan ook prachtig. Door de smalle straatjes dalen we weer af naar zeeniveau.

Ibiza - stad

In de baai bij San Antonio zijn een aantal mooie cala’s, o.a. Cala Basa waar we een dagje zwemmen en snorkelen. In de namiddag weer terug naar San Antonio, want er wordt pittige oostenwind voorspeld, 6 Bf. En in San Antonio is het goed bevoorraden met de Lidl op loopafstand van de landingsplaats voor de dingy. ’s Middags, in de harde wind voorafgaand aan een onweersbui, slaan we los van ons anker. Gelukkig zijn we aan boord en kunnen we op tijd ingrijpen, maar het is nou niet bepaald goed voor het zelfvertrouwen. Er blijkt een flinke kluit zeegras aan het anker te zitten waardoor het niet goed ingegraven heeft. We besluiten ons andere anker (model Delta) te gaan gebruiken. Die is wellicht beter voor dit soort ankergrond en is ook zwaarder. Het is inmiddels onweersachtig weer geworden en we wachten hier af tot dat voorbij is. We vragen in de marina wat het kost om onze watervoorraad aan te vullen. Een half uur water tappen blijkt € 9 te kosten! Dat doen we dus niet, we vragen bij een kiosk of we 3 jarrycans mogen vullen en dat mag zelfs gratis. Zo zie je maar weer dat je overal aardige mensen kunt treffen.

Van het onweer komt niet veel terecht en als zondagmiddag ook de dreiging af neemt varen we langs de prachtig ruige noordkust naar Cala Portinatx (de uitspraak mag je naar raden) vanwaar we na een rustige nacht oversteken naar Mallorca.

Cala Portinatx