Van Kiparissia naar Kythera

Woensdag 29 juni gooien we de trossen los van de kade van Kiparissia. Er is veel swell en gelukkig genoeg wind om het zeil vol te laten vallen zodat we daar steun aan hebben. Wel gaat ook het ijzeren zeil helpen om genoeg voortgang te houden.

De toegang tot de Navarino baai en Pylos.

Met hetzelfde doel slaan we de grote Navarino baai met daarin het dorp Pylos over (we waren daar vorig jaar met de auto) en varen door naar Methoni.













1e rang ankerplek bij Methoni
(wij liggen in het midden van de foto).

Daar hebben we een 1^e rang ankerplek met 2 meter onder de kiel en uitzicht op het grote fort dat helaas gesloten is vanaf 15.00 uur. Zwemmen is hier een frisse aangelegenheid, het water is “slechts” 25 graden. Het dorp blijkt niet veel voor te stellen, voornamelijk toeristenaccommodaties, althans aan het waterfront. We hebben geen bakker of minimarket kunnen vinden.

Het fort van Methoni is helaas gesloten.

Na een redelijk rustige nacht ronden we de volgende dag de meest zuidwestelijke kaap Akritas. Het is een prima dagje zeilen naar Koroni, wat in tegenstelling tot Methoni een prachtig dorp is met ook weer een groot fort. In de loop van de middag/avond komt de wind meer uit het noorden waardoor we aan lager wal liggen te hobbelen. We zijn onzeker of we van boord zullen gaan, maar uiteindelijk gaan we toch aan land eten. In de nacht blijft het onrustig, dit is dus niet zo’n geweldige ankerplek maar voor een nachtje wel oké.

Koroni.

Koroni.

Inmiddels hebben we van Anneke en Peter vernomen dat zij vanaf hun huis op het eiland Kythera naar Kalamata zijn gekomen. Daar is namelijk van 30 juni tot 3 juli een tangofestival, wat ons doel is. Op vrijdag is het nog maar 15 mijl voordat we afmeren in Kalamata marina. We hoeven ons eigen anker hier niet te gebruiken, er zijn lazy lines. De kosten zijn 28,50 euro per nacht elektra en douches inbegrepen, water kost 4 euro en is dan vrijwel onbeperkt. In de namiddag komen Anneke en Peter buurten, dat is altijd erg leuk om vrienden in den vreemde te ontmoeten. Hun auto is kapot dus ze zijn met de boot, de bus en de benenwagen naar hier gekomen. De vorige dag hebben ze al even bij het tangohotel gekeken, hun hotel is ongeveer halverwege, dus daar spreken we later af. Inmiddels hebben zij dan fietsen gehuurd, wel zo makkelijk. Eerst ergens eten en om circa 23.30 uur naar de tango. Het blijkt in een mooie grote zaal met prima vloer. Er zijn net als in Préveza goede dansers, sommige herkennen we van daar, maar ook meer dansers van ons “niveau”. De muziekkeuze is goed, maar staat zo hard dat het bijna vervormd. Jammer hoor, want verder is het een leuke avond. De optredens van 2 Griekse lesparen (Loukas Balokas & Georgia Priskou en Vagelis Hatzopoulos & Marianna Koutandou) zijn het aanzien meer dan waard. Jeanet wordt later op de avond door een van de “maestro’s” gevraagd, dat gebeurt ook niet elke dag. Hij maakt het gelukkig niet al te moeilijk. Anneke en Peter hebben bedacht dat ze de rechtstreekse boot van Kalamata naar Kythera terug nemen. Die gaat op zondag om 00.30 uur. Nu hadden zij in hun hoofd dat dit in de nacht van zondag op maandag zou zijn, maar dat is dus niet het geval. Het is in de nacht van zaterdag op zondag! Gelukkig maakt een vriend van hen waar ze lunchen hen er tijdig van bewust, maar helaas duurt daardoor het tangofestival voor hen een dag korter. De namiddag salon van zaterdag kunnen we nog met hen dansen, deze salon is gratis bij het zwembad van het hotel, en komt pas om 19.00 uur een beetje op gang. Het volume van de muziek is een stuk aangenamer, de vloer minder want nogal stroef. De fietsen moeten uiterlijk 21.00 uur ingeleverd zijn zodat we daarna nog kunnen eten en voetbal kijken, Duitsland – Italië. En als het gezellig is blijf je makkelijk (te lang) plakken. Als dan blijkt dat het kaartjeshokje van de veerpont nogal een stukje bij de kade vandaan is, wordt het nog krap om op tijd aan boord te zijn. Maar gelukkig halen ze het en als wij na omgekleed te zijn weer bij het tangohotel aankomen zien we de veerpont vertrekken.

De nieuwe tangoschoentjes kunnen voorlopig in de hoek.

Deze avond is toch minder leuk. De muziek is wel zachter, de muziekkeuze kan ons niet zo bekoren. Veel dramatische tango’s wat wel weer goed past bij de dansstijl van hier. Er wordt namelijk vrij groot gedanst met veel figuren en beengezwaai, de milonguero stijl is hier niet vertegenwoordigd. Er is wederom een optreden, waarvan een snelle milonga het meest opvalt (Ivan Terrazas & Sara Grdan). En Jeanet koopt nieuwe schoentjes. Zondagavond is er nog de mogelijkheid om bij het zwembad te dansen, maar wij houden het voor gezien.

Voorlopig ziet het er niet gunstig uit met de wind om onze weg te vervolgen. In de Egeïsche zee is de meltemi (harde noorden wind) aan het blazen en deze bereikt ook regelmatig Kythera, ons volgende reisdoel. We gaan andere plannen maken. Het leuke van Kalamata is, dat er op de doorgaande routes fietspaden zijn aangelegd. En het is er vlak dus dat is makkelijk fietsen, er wordt dan ook mede door de crisis druk gebruik van gemaakt. Naar de oude binnenstad bijvoorbeeld fiets je in 10 minuten grotendeels over een mooi fietspad langs een park. Die oude binnenstad is best leuk met mooie grote en kleine pleinen en dito winkelstraten. Bij de Jumbo scoren we eindelijk een goed olijfolie flesje. Daar hebben we lang naar gezocht door de specifieke eisen: niet te hoog want moet in het kastje passen en moet af te sluiten zijn met een stop. Wij dachten altijd dat de Jumbo alleen speelgoed verkocht, maar het blijkt een soort mix van Xenos, Zeeman en Hema. Anneke maakte ons daar op attent, grappig dat dat toch enige jaren kan duren voor je dat in de gaten hebt. Op een namiddag wordt in de marina een Duitse boot langszij een vissersschip naar binnen gebracht. Er is begeleiding van de kustwacht bij. Motorpech denken we, of misschien roerproblemen. Later zien we hem in de kraan hangen en de volgende dag op een bok gezet worden. We gaan er eens even buurten en wat blijkt: de hele zijkant zit in elkaar! Waarschijnlijk een aanvaring met die visser, maar er is helaas niemand in de buurt van de boot te zien dus we zullen nooit weten wat er precies gebeurd is.

Het stadion en gymnasium van Messene.

Vrijdag 8 juli hebben we een auto gehuurd bij een lokale verhuurder voor slechts 35 euro. Wel is dan het aantal kilometers begrenst tot 100, maar dat is ruim voldoende voor wat wij willen doen vandaag. Dat is de opgraving van oud Messene bekijken. Het meest indrukwekkende van deze opgraving is het relatief goed bewaarde stadion met aangrenzend het gymnasium. Het bijbehorende informatiebordje vermeld dat de jongemannen van hun 17^e tot hun 20^e hier moesten dienen voor studie, sport en krijgskunst. Vooral de gerestaureerde zuilengalerij en de aan het einde van het stadion gelegen tempel/mausoleum maakt het een lust voor het oog. Ook van het theater is vrij veel over, voor de overige gebouwen is meer fantasie nodig. Wat wel weer heel verrassend is, is dat er af en toe een mooi bewerkte restant tussen de brokken ligt. Inmiddels hebben we aardig wat van dit soort opgravingsterreinen bekeken en elk terrein heeft zijn eigen charme. Alles bij elkaar krijg je een aardige indruk van hoe ze er uit heeft gezien. Er is ook nog een klein museum met een paar aardige restanten.

Tempel/mausoleum, Messene.

Sprinkhanen zijn er ook veel in Messene.

Verrassend detail in mozaïek, Messene.

Dat voelt wel goed op de meest prominente plaats in het theater van Messene.

Na het bezoek aan Messene lunchen op een mooi terras langs de route terug.

De tweede reden om de auto te huren is om de voorraad weer aan te vullen bij de Lidl. Die zit langs de randweg op onze route dus dat is makkelijk.

In Ormos Limeni kunnen we achter de korte kade liggen.

Vanaf dinsdag 12 juli zien we een rustige periode van 3 dagen waarin we Avlemonas op Kythera kunnen bereiken. Dat willen we in 2 dagetappes doen, zodat we eventueel op donderdag nog kunnen verhalen als we niet in het haventje van Avlemonas kunnen liggen. Dat is namelijk nodig omdat er in de loop van vrijdag een harde westen wind verwacht wordt, die aan zal houden tot zondag. Kapsali, de grotere haven in het zuiden van Kythera geeft in die situatie te weinig beschutting denken wij. Onze eerste bestemming is Ormos Limeni, ongeveer halverwege de Mani peninsula. Het is een grote open baai naar het westen, dus de westen wind moet niet te sterk zijn anders lig je daar heel onrustig. We hebben een goede dag uitgekozen, er is nauwelijks wind. De andere kant van deze medaille is dan wel dat er niet gezeild kan worden helaas. Als we er aankomen blijkt er tot ons grote genoegen plaats achter de korte kade. Er liggen alleen 2 vissers en daar kunnen wij nog makkelijk naast, zodat we toch wat beschutting naar het westen hebben. Het anker gaat in de grond en een van de vissers pakt onze achterlijn aan. We liggen bij het dorpje Karavostasi, nou ja dorpje, er zijn 4 taverna’s en ongeveer evenzoveel huizen dus het is meer een gehucht. Een mini-market is er niet. Niet dat we die nodig hebben, want we hebben een mega groot brood gekocht bij een bakker die toevallig met zijn mini bus op de kade stond toen wij aan kwamen. En alsof we het voorvoelden, later die dag komt er een Engels gezin met 2 kinderen naast ons liggen en die hebben bijna geen proviand meer zodat zij heel blij zijn met ons overtollige brood van die ochtend uit Kalamata. Later op de avond nadat de namiddag wind is gaan liggen komt er enige swell in de baai, zodat we nog best liggen te rollen. ’s Nachts komt er nog wat wind door de kloof en uit de bergen op de neus (ONO, 10 – 15 knopen) maar, zoals we meermaals tegen elkaar zeggen, rustiger dan dit krijg je het hier niet.

Onderweg passeren we eerst deze indrukwekkende steenklomp,
Kaap Grosso.

De wekker staat op 5.15 uur zodat we kort nadat het licht wordt vertrekken naar kaap Tainaron, de middelste van de 3 uitstekende landpunten van de Peloponnesos, maar zeker niet de mooiste. Dit is op kaap Tarifa na de meest zuidelijk punt van het vaste land van Europa. Het is rustig weer, helaas wel met een knoopje stroom tegen zodat we er iets meer dan 4 uur over doen om de kaap te passeren.

Kaap Tainaron.

Dan zetten we koers naar de noordpunt van Kythera, want we hebben uitgerekend dat dit net iets korter is naar Avlemonas dan via de zuidpunt. Hadden we dit maar niet gedaan. Naarmate we Kythera naderen krijgen we steeds meer stroom en later zelfs ook de wind tegen! Niets geen wind uit het westen hier, het is oost een later zuid. Zo duurt een toch al lange dag van 58 mijl nog langer omdat de gemiddelde snelheid over het hele traject slechts op 5,0 knoop uitkomt. Maaaaarrrrr, bij aankomst blijkt er nog plek precies om de hoek van de pier tussen de vissersboten in. Yes, dat is waar we heel erg op gehoopt hadden! De visserman die even later aan boord komt waarschuwt ons voor de harde wind van aankomend weekeind en geeft ons extra bevestiging dat we hier goed liggen. Na een lekkere maaltijd in een van de taverna’s blijkt er een heel goede blues artiest uit Thessaloniki in het café aan de haven te spelen, dus daar vieren we nog even onze aankomst. Die nacht slapen we als een blok.

De volgende dag komt er een dame van de havenautoriteiten langs voor het innen van het liggeld á 5 euro per dag. 2 Jaar geleden was het hier nog gratis. Er is ook een kaart te krijgen om elektra en water te kopen. In de middag pikken Anneke en Peter ons op voor een bezoek aan het strand van Paleopolis en gemeenschappelijk diner in de taverna van het nabij gelegen Skandia. We regelen een auto vanaf de volgende ochtend. Als we om circa 9.30 uur op het vliegveld afgezet worden door Anneke en Peter blijkt het autootje wat voor ons bedoeld is nog niet ingeleverd te zijn. Inmiddels heeft autoverhuurder Panayotis in de gaten wie we zijn (vrienden van Peter en hij herkent ons nu van 2 jaar geleden) en geeft ons daarom een veel groter auto mee, namelijk een mini bus voor 8 personen! Die moet wel uiterlijk maandag om 14.30 uur omgeruild worden, misschien eerder. Eigenlijk zijn we er niet zo blij mee, het geeft weer een verplichting voor de maandag en zo’n busje kun je toch lastiger parkeren. Na een lekker bakkie in huize Thoes te Mitata belanden we weer op dat heerlijke strand en daar merken we in de loop van de middag dat de wind aantrekt. Terug bij de boot in Avlemonas blijkt er wat deining in de haven te komen, maar niet verontrustend. De wind komt voor ons bijna pal van achteren, voor de zekerheid zet Willem een extra achtertros naar de middenbolder. Die avond speelt en zingt Frank, een Nederlandse vriend van Anneke en Peter, in Kapsali. Toevallig wordt hij dit optreden vergezeld door Will, een Engelse vriend van hem. 2 Jaar terug hebben wij hem en zijn partner Michelle ook ontmoet (zie juli – augustus 2014), dus dat is leuk hen weer te treffen. We zijn heel benieuwd hoe de boten er in Kapsali bij liggen, want de wind is inmiddels flink toegenomen tot 25 knopen (6 Bf). We worden bevestigd in ons wantrouwen tegen deze haven, want er ligt alleen maar een groot motorschip. Het optreden is aan de boulevard van Kapsali, het terras van de bar waar het optreden is heeft geen windschermen, zodat het optreden nogal verstoord wordt door een omwaaiende muziekstandaard en de wind die in de microfoon blaast. De wind neemt nog verder toe en we zien de neus van de motorboot op de achtergrond regelmatig verwaaien achter zijn anker. Het wordt helemaal een surrealistisch schouwspel als tijdens het Portugese nummer “saudade” de lichten op de motorboot aan gaan. Hun ankers houden niet, ze moeten gaan verhalen.

Onze prima plek tussen de visboten in Avlemonas, Kythera.

Wij zijn extra blij dat we in Avlemonas liggen, maar inmiddels wel een beetje ongerust dus we maken het niet te laat. Het is ook nog bijna een uur rijden, via Mitata om Anneke en Peter thuis af te zetten, maar gelukkig blijkt alles prima aan boord. We liggen door het beetje deining in de haven wel wat te rukken aan onze landvasten en anker, dus het wordt een onrustige nacht. Pas tegen de ochtend neemt de wind wat af. Op de GRIB-files hebben we gezien dat het zaterdagochtend nog redelijk rustig zal zijn en in de loop van de middag de echt harde wind komt. Daarom maken we in de ochtend nog een kort ritje over het eiland, eerst naar Diakofti om te kijken hoe de baai er daar bij ligt. 2 Jaar geldeden hadden we daar in soortgelijke omstandigheden namelijk een storm en ook nu staan er al weer pittige schuimkopjes. Daarna naar het dorpje Kalokerines, waar we de woeste zee aan de west kant van het eiland zien en Jeanet haar best moet doen om niet uit haar sandalen te waaien. De hoogste tijd dus om terug naar de boot te gaan. In Avlemonas is de wind ook toegenomen, in de loop van de middag tot 37 knopen (8 Bf) maximaal in de vlagen. De zonnetent hebben we de namiddag ervoor al weg gehaald en wat nu extra vervelend is, is dat we gezandstraald worden. In de kuip zitten is er even niet meer bij, de luiken houden we op een kiertje, de temperatuur in de boot loopt op. De avond ervoor zijn Anneke en Peter uitgenodigd voor het feestje van Catherine, de zus van Michelle, want die is jarig. Het feest zal in het familiehuis van Michelle en Catherine in Mitata zijn. Wij zijn ook welkom, heel aardig natuurlijk, maar we hebben de boot een beetje afgehouden i.v.m. de te verwachten harde wind. Nu zijn we daar wel blij om, we willen niet te lang van boord. Maar even van boord om te eten in een taverna is wel een fijne afwisseling. Tot onze grote verbazing zit het hele gezelschap van het feestje van Catherine daar ook te eten en we moeten zeker aanschuiven. Catherine, een neef en zijn vrouw en daar weer familie van en nog een vriend wonen allen in Australië. Het zijn gezellige mensen, de neef en zijn vrouw zijn ook zeilers, en zeer geïnteresseerd in ons wel en wee. De herhaalde uitnodiging om het feestje mee voort te zetten in Mitata slaan we wederom vriendelijk af, maar de volgende avond zullen we hen vast weer treffen want dan is er Griekse live muziek in Avlemonas. Wij denken dat het optreden in het haventje is want daar staat een podiumpje en dan zitten wij 1^e rang. Zondagochtend is het markt in Potamos en gelukkig is de wind in de nacht afgenomen, dus we kunnen met een gerust hart die kant op. We willen namelijk graag Irene van Adopt a Cat ontmoeten en die staat daar elke week met een kraampje. Sinds 2 jaar hebben we een zwerfkat in Avlemonas geadopteerd en we willen haar vragen of en zo ja waar we die kunnen zien. Dat blijkt te kunnen, de katten worden aan het eind van de middag gevoerd door een visser bij zijn huis achter taverna Sotiris. Irene helpt ons er fijntjes aan herinneren dat wij onze kat nog geen naam gegeven hebben. Wij willen hem/haar (dat weten we nog niet) Zwerver noemen, maar dan op zijn Grieks natuurlijk. Dat blijkt Adéspota te zijn, een mooi woord vinden wij. Na café frappé op een terras met Anneke en Peter gaan we huiswaarts, want de wind zal inmiddels wel weer opgestoken zijn. Eerst nog even wat boodschappen doen, Anneke en Peter komen namelijk aan boord eten zodat we het optreden vanuit de kuip kunnen volgen.

Griekse live muziek in Avlemonas, Kythera.

Helaas steekt de wind daar een stokje voor, het is te fris om aan boord te eten en het stuift ook nog steeds. Eten doen we dus in een taverna en het optreden blijkt niet in het haventje maar op de weg in het centrum van het dorp, wel zo leuk eigenlijk. De muziek is prima en er wordt zowaar na enige tijd ook gedanst. Michelle en familie hebben al een paar keer gevraagd waar onze boot is en dat ze die graag willen zien. Aan het eind van de avond komen de meesten even kort aan boord (Catherine en vriend durven niet) en bewonderen onze oude dame. Voor een deel van de groep is dit de laatste avond op Kythera, we nemen hartelijk afscheid en we moeten zéker een keer naar Sidney komen. Wie weet.
 

De 200 jaar oude brug bij het plaatsje Katouni, Kythera.

Chora, Kythera.

Maandag 18 juli, een eenzame rustige dag voordat de volgende periode van harde wind er aan komt, die we benutten voor een mooie rit via de plaats Kalamos naar Chora, de pittoreske hoofdplaats in het zuiden.









Om 14.30 uur moeten we de auto omruilen op het vliegveld en zowaar gaat dat deze keer vlotjes. Genoeg tijd nog om naar het heerlijke strand bij Paleopolis te gaan, waar Anneke en Peter later aanschuiven. We spreken af om het uitgestelde diner aan boord de volgende avond alsnog te nuttigen. Dan is er namelijk wederom live muziek, ditmaal weer in het cafétje aan de haven. Zoals voorspeld steekt in de nacht naar dinsdag de wind weer op, nu uit het noordoosten (de meltemi uit de Egeïsche zee). De wind is nu dwars op de romp zodat de neus van de boot in de harde vlagen nogal naar stuurboord verwaaid. Zoveel zelfs dat de vissersboot die daar naast ons ligt te kort ruimte heeft om aan te leggen als hij ’s morgens vroeg terug komt. We voelen ons wel een beetje bezwaard als we hem aan zijn eigen anker zien liggen een stukje verder in het haventje. Nadat we een extra voortros van de punt naar de wal geplaatst hebben en de ankerketting extra strak aangetrokken is, gaat het beter. In de vlagen loopt de wind op tot maximaal 30 knopen, 7 Bf. Inmiddels komt er wel de nodige swell in het haventje zodat we nogal aan de landvasten en het anker liggen te rukken, maar dat geeft alleen wat ongemak. Gelukkig gaat de wind in de loop van de middag liggen zodat we met de auto nog even naar de supermarkt in Aloizianika kunnen en het etentje aan boord kan ook door gaan. Als we terug komen van de supermarkt rijden we langs het huis van de visser waar de katten gevoerd worden. Nu zit Jannis op het terras, dus Jeanet stapt uit om te vragen hoe laat dit plaats vindt en of we daarbij kunnen zijn. Maar Jannis spreekt geen woord Engels en het lukt haar niet om duidelijk te maken wat de vraag is. Jammer, maar we laten het maar zo. Aan de hoeveelheid visgraten te zien die op de voerplaats liggen hebben de katten hier niets te klagen. Het optreden in het cafétje is een soort van muziekcabaret met als thema opera en is best leuk, ondanks dat de Griekse woordgrapjes tussen de Engelstalige nummers ons volstrekt ontgaan (behalve Peter natuurlijk) . Het wordt een latertje met (te) veel ouzo. Door het geruk aan de lijnen wordt het wederom een onrustige nacht en ’s morgens rond een uur of 5 steekt de wind weer op die in de loop van de dag aantrekt tot maximaal 37 knopen in de hardste vlagen, een ruime 8 Bf!

Kobonadha, Kythera. Op de achtergrond is vaag
Avelmonas te zien.

Donderdag 21 juli is de harde wind voorbij. We maken nog een ritje naar het strand van Kobonadha. Dat blijkt ook een prachtig strand, maar vooral de prima weg er naar toe door een kloof is schitterend. Maar we gaan toch maar naar het strand van Paleopolis zodat we beter kunnen timen wanneer we weer terug aan boord zijn om te douchen, de boot af te spuiten en water bij te vullen aangezien we de volgende ochtend op tijd willen vertrekken naar Monemvasia.






Om 19.00 uur moeten we op het vliegveld de auto inleveren. Anneke haalt ons op in gezelschap van Ina. Haar man Cees en zij zijn de vorige dag gearriveerd met de boot voor een weekje vakantie. Na een borrel bij Anneke en Peter thuis hebben we een gezellig afscheidsdiner in taverna Skandia en een afsluitende borrel in het café aan de haven in Avlemonas. Wij hebben weer genoten op “The windy island of Kythera”, Anneke en Peter bedankt voor de gezelligheid en goede zorgen!

Afscheidsdiner in Skandia; vlnr Ina, Cees, Peter, Willem en Anneke.