de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

vrijdag 15 september 2017

Keutelen in de Ionische zee deel 3

Een rustig weekje in Préveza. Willem verft o.a. de ijzeren delen aan boord, zoals de mastvoet. We hebben nog oude witte verf uit Albufeira die er goed uit ziet en ook nog goed smeert. Maar de volgende dagen blijkt het roze op te droge en hoewel nog steeds in de kleuren van onze boot, kopen we toch maar een nieuw potje wit om het nog een keer over te schilderen. Het plan om misschien nog naar Paxos te gaan hebben we laten varen. Liever willen we nog wat ankeren op rustige plaatsen en dat is op Paxos niet goed mogelijk. Bovendien lijkt het weer in de volgende week wat onbestendiger te worden. Vrijdag 25 augustus willen we eigenlijk weg uit Préveza, maar op donderdag begeeft de 12 volt lader van de laptop het en die is nodig want we willen ankeren. Willem gaat op de fiets heel Préveza af om een nieuwe te vinden. Die is niet te krijgen, maar bij één winkel wil de aardige meneer wel proberen om hem te maken. Dit lukt niet, maar hij blijkt op internet een nieuwe gevonden te hebben die hij voor ons kan bestellen. Kost slechts 22 euro plus 3 euro verzendkosten. Het lijkt een goede te zijn en voor dat geld kunnen we het wel proberen dus we doen het. Omdat onduidelijk is wanneer hij geleverd zal worden verlengen we ons verblijf in Préveza Marina tot dinsdag.

Het barbecueën van heeeeel veeeel sardientjes.
Dit weekend is het in Préveza sardientjes festival. Daar hadden we wel al eerder van gehoord, maar nog niet meegemaakt. Er is een markt van lokale producten, vooral veel honing, en op zaterdagavond is er vuurwerk. Daarna start er live muziek op een klein podium op de kade vlak voor taverna Mythos van Thalia en familie waar we die avond eten. We zitten dus eerste rang. Er is weinig belangstelling om te dansen, dus doen wij op een gegeven moment een paar tangotjes. Zondagavond blijkt de feestavond te zijn. Op het grote parkeerterrein is een podium voor live muziek met ruimte om te dansen ervoor en heel veel tafels en stoelen. We zien een bus met een dansgroep en lange rijen wachtende mensen bij de barbecues met sardientjes, saladebar en brood. Wij eten die avond bij Tassos, daar is het heel wat rustiger dan de vorige avond toen het volgens zijn woorden chaos was. Op de terugweg naar de boot kijken we nog even bij de live muziek. Het dansen van de lokale mensen begint net op gang te komen. Het ziet er gezellig uit allemaal en gaat tot 3.00 uur in de ochtend door, dus de oordoppen moeten er aan te pas komen om te slapen.

Dansen op het sardientjes festival.

De nieuwe lader is inmiddels aangekomen en werkt perfect dus dinsdag gooien we de trossen los. In Vonitsa willen we aan de kade liggen vanwege een beetje onzeker weer. Het lukt nog om een plaatsje te vinden en in de middag is er inderdaad een klein buitje.

Op weg naar het fort van Vonitsa. Wij liggen links aan de
kade als laatste boot. 

Op woensdag gaat het er dan eindelijk van komen om het Venetiaanse fort van Vonitsa te bekijken. We zijn dat al 5 jaar van plan, maar het komt er maar steeds niet van. We weten inmiddels dat er entree geheven wordt, dus dat schept enige verwachtingen. Vanaf de kade is er een prachtig wandelpad naar boven, dat is op zich al de moeite waard. Bij de poort hangt inderdaad een briefje dat de entree 2 euro is, maar er is niemand te bekennen en er hangt ook geen kastje of iets dergelijks waar je het geld in kunt doen. Waarschijnlijk zijn er nu te weinig bezoekers zodat het niet loont dat iemand de entree int. De muren van het fort zijn nog voor een groot deel in tact, maar verder blijkt er weinig te zien. Een beetje teleurgesteld dalen we weer af naar zeeniveau en hebben verder een relaxte middag.

Het fort van Vonitsa.

Het fort van Vonitsa.
Toevallig ontdekken we ’s avonds een café met goede muziek. Ze blijken nog maar pas sinds begin augustus open te zijn. Er speelt een duo Griekse rock, af en toe herkennen we een vertaald nummer. De volgende ochtend vertrekken we een beetje katterig en varen eerst noordwaarts om te kijken of daar dolfijnen zijn. In de buurt van de Vouvalos eilanden zien we twee andere zeilboten dobberen en draaien. En inderdaad, daar zwemt een groepje dolfijnen die op vis aan het jagen is. Ze hebben het te druk met eten en geen belangstelling voor ons. Toch weer leuk om ze gezien te hebben. We richten het steven op de baai van Loutraki en tuffen in een traag tempo die kant op. De wind is helaas laat vandaag, tegen de tijd dat hij opsteekt zijn we er al bijna. Er ligt geen enkele andere boot, ongelofelijk! Terwijl het in Vonitsa best druk was. Op de kant staan een stuk of 6 campers en later komt er nog een kleine trimaran, maar dat is het dan ook. Een heerlijk rustige nacht hier, met een maan in het laatste kwartier en een prachtige sterrenhemel. Kort na ons vertrek de volgende ochtend zien we vlak buiten de baai weer jagende dolfijnen.
De laatste zeildag van 2017.
Nu is er direct al wind van 3 a 4Bf uit het noorden, dus de zeilen kunnen omhoog. Hoog aan de wind kruisen we in 4 slagen terug richting Vonitsa. Met een aanwakkerende wind tot 4 a 5Bf gaat dat heerlijk met volle zeilen. Dit is waarschijnlijk de laatste zeildag van dit seizoen, dus daar genieten we extra van. In de buurt van de Vouvalos eilanden zien we weer even kort jagende dolfijnen, maar als ze zo druk met eten bezig zijn is er niet heel veel van ze te zien. We ankeren achter het schiereilandje Koukouvitsa. Bij ons vertrek uit Préveza Marina hebben we direct een reservering gemaakt voor zondag en de rest van de week om de boot winterklaar te maken. Maar inmiddels zien we op de GRIB files dat er zondagochtend onweer in de lucht zit, dus we vervroegen onze reservering naar zaterdag. Dat reserveren is tegenwoordig helaas een must. Hoewel er eigenlijk altijd nog wel plaats is, doen ze moeilijk als je aankomt zonder reservering. Nadat Jeanet nog een laatste duik in het water genomen heeft gaat het anker uit de grond en tuffen we naar Préveza en krijgen hetzelfde plekje als waar we dinsdag van vertrokken zijn. Zondagochtend is het inderdaad bewolkt en hangt er onweer in de lucht, maar we krijgen er niets van. De “to do” lijst voor de tijd tot dat we zaterdag 9 september om 10.00 uur op de kant gaan wordt weer gemaakt. En ook de lijst voor daarna tot ons vertrek op dinsdag wordt gestaag langer. Afgezien dat we allebei een verkoudheid oplopen verloopt de week volgens plan. Voor de laatste maal dit seizoen eten in de favoriete taverna’s en op die manier iedereen gedag zeggen. Met Katarina hebben we donderdags nog een laatste drankje op het terras van café Prevere waar haar moeder werkt. Ze weet sinds maandag dat ze een baan heeft als IT’er in een vluchtelingencentrum op Kos en ze moet de volgende dag al weg. Dus het is eg krap tijd voor haar om alles te regelen en iedereen gedag te zeggen. Leuk om haar nog even gezien te hebben, de baan is voor in ieder geval 8 maanden en misschien langer dus het is de vraag of we haar volgende zomer zullen zien. Maar wel heel fijn voor haar dat ze nu werk heeft. Inmiddels is de weersverwachting voor zaterdagochtend als wij om 10.00 uur uit het water gaan niet zo best. Regen met misschien onweer. Nou dat zullen we weten. ’s Nachts om 00.30 uur barst het onweer los, giert de wind door het want en begint het te stortregenen. Gelukkig liggen we aan de kade in de haven en niet voor anker in een baai, maar we liggen wel een beetje aan lager wal. De wind komt schuin van voren, zodat we in de echt harde vlagen tegen de kade gedrukt worden. De stootwillen geven genoeg bescherming. Er komt deining in de haven zodat we langs de kade op en neer hobbelen. Dat is nooit fijn, bij tijd en wijle rukken de landvasten flink aan de bolders op de boot. Maar de meeste tijd liggen we net ietsje vrij van de kade en het gaat allemaal goed, geen schade. Rond 2.00 uur is het ergste voorbij en in de loop van de nacht blijft het verder rustig. Dat was nog even een enerverende laatste drijvende nacht van dit seizoen. ’s Morgens valt er af en toe een licht buitje. Tegen de tijd dat we weg moeten horen we gerommel van onweer, dus we gooien snel los van de kade om eventuele harde wind voor te zijn.

Als we de zeiljas van Willem uit de kast halen blijkt een wesp
een nest in de kraag gemaakt te hebben.
Bij Ionion Marine maken we vast zonder dat er veel wind is en worden weer vlot en deskundig op onze vaste plek gezet. Tot 14.00 uur blijft het regenachtig, gelukkig geen onweer meer. Zondag is het prachtig weer, zodat het wasgoed en alle andere zaken schoon en droog naar binnen kunnen. Toen we in het voorjaar aan boord kwamen bleek er een lekkage bij een van de raampjes in de kajuit te zijn. We komen er maar niet achter op welke plaats het water precies naar binnen komt. Willem heeft maar weer eens de kit vervangen, maar met de regen van vrijdag nacht blijkt het lek nog steeds niet dicht. Met de waterslang proberen we op diverse plaatsen of we het lek kunnen vinden. Bij de mast, bij de luchthappers en bij de buiskap. We komen er niet achter dus bij ons vertrek moet er op de plek van de lekkage een emmer neergezet worden om het vocht op te vangen. Op maandagochtend blijkt zelfs door het condenswater al genoeg vocht naar binnen te komen om het kussen nat te maken. Er is een straffe, warme zuiden wind. Niet fijn om bij 32 graden nog de laatste schoonmaak klusjes te doen, de tas in te pakken en op tijd de winterkleden over de boot te plaatsen want voor later op de middag of vroeg in de avond is er weer regen op komst en ook dinsdag 12 september bij ons vertrek naar het vliegveld lijken we het niet droog te houden. Maar ach, dan kunnen we alvast wennen aan de Nederlandse omstandigheden!

Tot gauw allemaal.

De Saudade zit weer onder de winterkleden.